جدایی + تنهایی

               ای تیر غمت نشسته بر دل      

                 یکدم نظری نما به ساءل

               جمعی همه مست عشق کویت    

                پروانه صف به گرد رویت

                از پرده برون بیا به محفل     

                تا شاد شود ز رویت این دل

                 دلها همه هست چون زمستان    

                 آیی تو اگر شود گلستان

                  در سوگ نشسته بلبل از غم   

                  از هجر تو لب نهاد بر هم

                  تو نور دو دیده ء بتولی       

                  تو وارث و عترت رسولی

                              گردیده غلام" خاک کویت

                  قربان تو و رخ نکویت