جدایی + تنهایی

روی زیبای تورا لبخند زیباتر کند

شهد لبهای تو عالم را پراز شکر کند

عقل حیران ماند در معنای عشقت سالهاست

شوق باید عقل را تا عشق را باور کند

عشق تو کرده مرا آوارهء دشت جنون

چاره ی دردم کجا خون دل ساغر کند

ذره ای گر داشتی مهرومحبت جای داشت

تا نگاه مهربانت سنگ را گوهر کند

سوختم از هجر تو آبی یزن بر آتشم

تا که با دست تو عشقم عشق را باور کند

تا که می بیند گلی در گلبن هستی غلام

عاشقانه یادی از روی تو مه پیکر کند